De Burgemeester van Huisduinen

DE BURGEMEESTER VAN HUISDUINEN

Niemand was zo lang voorzitter bij Huisduiner Belang als Rob Dol. Nadat hij een jaar bestuurslid was, werd hij op 18 oktober 1978 voorzitter en dat bleef hij 17 jaar. De titel ‘Burgemeester’ kwam dan ook niet zomaar uit de lucht vallen: Rob Dol was Huisduiner Belang.

Dat vond de gemeente kennelijk ook. De post leverde een brief van een Ierse Folkgroep, gericht aan de “Lord Mayor of Huisduinen” bij het stadhuis af. Deze werd ingeboekt bij de gemeente en daarna bij Rob bezorgd.

De plannen voor het Beatrix Hotel speelde volop. Volgens het bestemmingsplan was daar ruimte voor een ‘openbaar bijzonder gebouw’. Er was een ‘plan Tauber’ voor een hotel van 40 meter hoog. Rob had door zijn werk bij de gemeente ingangen bij collega’s om hier tegen te ageren. “Er moest een alternatief komen, kleinschaliger, met de helling van de dijk mee. Het ging tot aan de provincie, wel tien keer. Het ontwerp van Kapitein is tenslotte uitgevoerd”. Al met al de reden om daarna in het bestuur plaats te nemen. Daar waren op dat moment al Van der Veen voorziter, Gerard Hoed penningmeester, Ewald Keyser secretaris, Margreeth Huygen en Ariënne de Boer bestuursleden. Van der Veen was er in de winter eigenlijk nooit, dus volgde Rob hem op als voorzitter en vulde Kees de Jong het bestuur aan.

Uit herinneringen die bovenkomen uit die jaren blijkt steeds hoeveel plezier er was. Veel saamhorigheid, activiteit en zelfwerkzaamheid.

Pinksteren was de opening van het badseizoen. Met de kermis natuurlijk. Het bestuur van Huisduiner Belang kondigde via het krantje steeds een geweldig spektakel aan. Een groot deel van de woningen en straten werd feestelijk verlicht. Er was dansen, bingo, vuurwerk, polsstokspringen, paalklimmen, watersport en wielrennen. De kermis nam een belangrijke plaats in. “Het was voor die tijd echt feest, samen met de kermismensen”, zegt Anneke Dol. “De dorpsbewoners en zij gingen bij elkaar op de koffie”. Het water en elektra werd van de familie Dol gebruikt. “Er waren toen nog niet van die grote woonwagens. Ik waste voor ze en meer mensen er omheen deden dat”. Vroeger gingen de kermiskinderen ook naar school op Huisduinen. Als er verderop kermis was, bleven de woonwagens achter vanwege de kinderen. Rob zat vroeger zelf ook op school in Huisduinen met de kinderen die nu de eigenaren zijn van kermisattracties: Van Dam, Blokker, De Jager.

Het kampioenschap amateur-wielrennen van de K.N.W.U. trok duizenden mensen. Er moest kleed- en doucheruimte bij de Branding worden gemaakt. Allemaal zelfwerkzaamheid en ritselwerk en natuurlijk verliep dat niet vlekkeloos. Het timmeren van de cabines, het aanleggen van leidingen, het installeren van butagasgeisers. “Overal kwam water uit! Maar uiteindelijk lukte het wel”. Wielrenners belden ook aan om van het sanitair gebruik te mogen maken. “Onze wc raakte verstopt omdat ze de massage-olie met teveel toiletpapier van hun benen veegden”.

In het Dorpshuis was nog een lange tijd een kleuterschool. Daarna werd het verhuurd als kantoorruimte door de gemeente.

Bij het 50-jarig bestaan van HB (1980) was er een brief van het Gemeentelijk Cultureel Bureau, waarbij “het achterste lokaal van de v.m. Kleuterschool aan de Badhuisstraat twee dagen te Uwer beschikking is gesteld, voor het houden van een foto-tentoonstelling. Voor dit gebruik is verschuldigd een bedrag van ƒ 4,50 per uur wegens lokaalhuur”.

In het linker lokaal van het Dorpshuis was de kleuterschool. In het middelste lokaal waren klas 4, 5 en 6 en in het rechter lokaal (de huidige biljart- en bridgeruimte) klas 1, 2 en 3. Het woonhuis geheel rechts was de woning van de hoofdonderwijzer.

Geert van Angeren was 21 jaar beheerder in het Dorpshuis.

Toen het begin ’90 vrij kwam en we de lokalen kregen, moesten we een plan maken; we konden het helemaal gaan invullen. Er moest heel veel gebeuren, de gasleiding lekte, de waterleiding en het elektra werden afgekeurd. Toen de gemeente erin zat, was dat kennelijk geen punt, nu ineens wel. “We hebben heel hard gewerkt. Er is heel veel vervangen en het meeste werd met eigen mensen gedaan. De kozijnen, de dakgoten, er kwam een nieuw dak op. Alleen de buitenmuren bleven staan, die waren heel solide. De wc’s werden natuurlijk gebruikt door de kinderen, dus die moesten ook worden verbouwd”.

Er komen herinneringen boven van de activiteiten (zie foto’s link activiteiten ’80-’90) die werden georganiseerd. Vooral de lol die erbij kwam. Zoals de beddenrace waarbij bakker Ab Kuyper een bed had gemaakt met allemaal brood. ’s Nachts had hij de kar buiten in de regen laten staan, dus al het brood was nat. Hij was niet vooruit te branden en kwam de kerk niet meer om. En dan de krabbentukwedstrijden! Met de kinderen kwamen ook altijd heel veel volwassenen mee. De kinderen van Rob kunnen nog boos op hem worden omdat zij hun krabben terug moesten zetten in het water. Ze hadden een halve emmer vol met hun handen uit het water gehaald en dat was niet volgens de regels van het krabbentukken. En vergeet de Sinterklaasintochten niet, dat zijn de momenten waar de ‘Burgemeester van Huisduinen’ zijn titel eer aandeed.

“Het bestuur streefde ernaar dat ook cultuur een kans kreeg. Er waren bestuursleden die zich daar voor inspanden. Via dominee Mioch en het evenementenbureau waren er veel concerten in het kerkje. (De Ned. Hervormde kerk was eigenaar van de kerk). De akoestiek en de sfeer in het kerkje zijn goed, artiesten weten dat op een gegeven moment. Pim Jacobs, Laurens van Rooyen, Theo Olof, Thijs van Leer, geen onbekenden, werden uitgenodigd en kwamen. Geweldig toch”?

Een brief aan Drs. P. om een optreden in de kerk te verzorgen, viel niet zo goed bij het kerkbestuur. De karakteristieke performer kwam en trad op in het Dorpshuis.

Rob Dol, zelf een fervent liefhebber van Ierland en Folkmuziek, weet dat er voor het spekken van de verenigingskas ook gedronken moet worden. De Ierse Avonden, de mossel- en visavonden zijn voorbeelden waarbij gezelligheid voorop staat. Anneke herinnert zich nog die eerste avonden: 200 kg kokkels in je bad om ze te wassen, vergeet je ook niet zo snel!

“We hebben destijds de sociale woningbouw gestimuleerd (Anton Pieckhof) en ons sterk gemaakt voor het behoud van Driehuis (de Weduwenwoningen van ‘Zeebad Huisduinen’).
Ook Tillenhof is blijven bestaan. Dat was van Domeinen en werd doorverhuurd. Na 99 jaar moest de gemeente het vrij van opstallen opleveren. De mensen konden het kopen met de grond erbij. De woningen liepen in elkaar over. De slaapkamer van de een zat boven de keuken van de ander. We hebben de bewoners geholpen om dit recht te trekken. Gelukkig zijn deze huizen voor het dorpsbeeld behouden gebleven”.

“Vanwege de dijkverzwaring raakten bewoners op en onder aan de dijk hun huis kwijt en toen de kwadrantwoningen werden gebouwd, hadden zij door bemiddeling van Huisduiner Belang, de eerste keuze. De relatie met de gemeente was goed, zoals met Jan Manderfeld de wethouder. Over cruciale dingen werden vergaderingen belegd. Ook werden er regelmatig bijzondere ledenvergaderingen gehouden om de mening van de bewoners te horen en te kunnen verdedigen. Ook als je zelf niet achter de meningen staat, vertegenwoordig je toch wat de meerderheid wil. Met de Branding, Beatrixhotel en NogalWiedus stonden we ook op goede voet. Bij commissies, zoals de R.O., in Huisduinen vond ik dat die een adviserende taak hebben aan het bestuur en dat ze niet zelfstandig moesten opereren”.

Fricties in vrijwilligersbesturen zullen altijd en overal wel blijven bestaan. Het zijn meestal dezelfde personen die de handen laten wapperen. “In mijn bestuurstijd bracht Kees de Jong de oude mevrouw Kooger -zij was slecht ter been en woonde in een vrijstaand huis waar nu het A.Pieckhof is- naar het Dorpshuis voor de bingo. We spraken af dat de we in elk geval niet met de bingo zouden stoppen zolang oma Kooger er nog was. Er zijn meer voorbeelden waarbij dorpsgenoten zorg dragen voor hun medebewoners en dat is prachtig, laat dat vooral zo blijven”.

Bij het afscheid van Rob Dol in 1995 organiseerden de kermismensen als extra verrassing voor hem een koffie-ochtend, met gebak en cadeaus. Zijn jaren als voorzitter van Huisduiner Belang is een tijd waar hij met veel plezier aan terug denkt.